2020 yılında “Kalbin Sesi İle Toprağa Dönüş” adıyla bir kitap yayımlayan usta edebiyatçı, kitabında iklim krizi ile mücadelede uygulanması …
2020 yılında “Kalbin Sesi İle Toprağa Dönüş” adıyla bir kitap yayımlayan usta edebiyatçı, kitabında iklim krizi ile mücadelede uygulanması gerekenleri ele aldığı önemli makalelerini haber7.com okuyucuları için yeniden yayımlıyoruz.
NE YAPMALI?
Üç yüz yıldır dünyaya ve insanlığa hakim olan zihniyet, gezegenin istikbalini karanlığa mahkum etti. Oysa bu Allahsız medeniyet insanlığa “dünyada bir cennet” vadetmiştir.
BM geçen yıl üç bin sayfa tutarında bir “rapor” yayımlayarak “iklim krizi”nin önlenemez felaketlerini dile getirdi.
Bu artık bir senaryo değil, acı gerçeğin tüm açıklığıyla itirafıdır.
2020 yılında KALBİN SESİ İLE TOPRAĞA DÖNÜŞ adıyla bir kitap yayımladım. Bu kitap “ne yapmalı” sorusuna bir Müslümanın cevap arayışını ve teklifini iktifa ediyordu.
Derken “Ukrayna savaşı” patladı ve bir “yeni dünya düzeni”nden bahsedilir oldu.
Ancak konuyla ilgili ne bir fikir ne de bir fikir adamı var. Her yanda belirsizliğin getirdiği korku kol geziyor. Savaşın tetiklediği “gıda krizi” korkuyu had safhaya çıkardı.
“Sanayi”nin ipliği pazara çıkmış, takke düşmüş kel görünmüştür.
Bu manzara karşısında öteden beri dile getirdiğim görüşlerimi dört ay önce Yeni Şafak gazetesinde yayımladım. Geçenlerde Sayın Reisicumhur, Tokat Havaalanı’nın açılış gecesi çiftçilerle yaptığı bir toplantıda “toprak”la ilgili fikirlerini açıkça beyan etti.
• Toprak petrolden daha önemlidir.
• Ekilmeyen bir karış toprağımız olmamalı.
• Topraktan geldik toprağa döneceğiz.
vb. gibi heyecan verici cümleler sarfetti.
Hem dünyada hem ülkemizde bıçak kemiğe dayanmıştır. Gerçeklerin altı bir değil bin kere çizilmeli, harekete geçmek için acele etmeliyiz.
Bu sebeple aynı yazıları bir kez de etkisine inandığım Haber 7’de yayımlıyorum.
YARIN DİYE BİR ŞEY YOK – I
Mustafa Kutlu
Şimdi!.. Bugün, hemen, şimdi. Derhal!..
Bir savaş ilanı, bir seferberlik, bir milletin topyekun harekete geçmesi. Bu lazım, bu mümkün, başka yol yok.
Reisicumhur BM’de gereken her şeyi söyledi. Fazlası var eksiği yok.
Dünyanın kılı kıpırdayacak mı?
Sanmıyorum.
Bu yıl kış çok sert geçecek ve Avrupa’nın doğal gaz stokları yetmeyecek. Kesintiler olacak, donma tehlikesi, açlık, korku.
Biz bize bakalım.
İklim krizi bizi kuraklık ile vuracak.
Bunun işaretleri çoktan verildi, ama kimse tınmıyor. Tahminen söylüyorum (İleride gerçek sayıları bulur veririm). Ülkemizde 220 sulak arazi ve göl vardı, şimdi bu sayı 20’ye düştü.
Her gün televizyonda kuruyan bir gölden arta kalan balıkçı teknelerinin, kayıkların çürüyen iskeletini görüyoruz. Çırpınan balıklar, oksijeni tükenen sular, artık canlı cenazeye dönmüş kuş cennetleri. Simsiyah akan dereler, kokudan yanına varılamayan nehirler, körfezler, lağım çukuruna dönmüş Marmara.
Bir damla suya hasret ekin tarlaları. Bir karış boya varmadan kuruyan mahsule dalgın gözlerle bakan çiftçiler.
Bir yanda sel.
Öte yanda yangın.
Seferberlik
Felaket tellalı değilim ama görünen köy kılavuz istemiyor. Dünyanın, yani sanayi peşinde koşanların, yani kalkınma, ilerleme, refah, zenginlik, konfor, haz ve hız arzusu ile dolanların, yani nefs-i emmareye kapılanların fosil yakıt tüketmekten vazgeçeceklerini sanmak, anlaşmanın altına imza atsalar bile buna uyacaklarını kabul etmek safdillik olur.
Siz Hz. Nuh misali; “tufan koptu kopacak” deseniz, hadi gemiye binin diye teklif etseniz, onlar kibirlerinden ödün vermez. “Biz dağlara çıkar kurtuluruz” derler.
Kuraklık kapıda.
2030-2050’ye dahi kalmayabilir.
Biz anasır-ı erbaayı yani havayı, suyu ve toprağı kurtarmak için, dördüncü unsur “insan” olarak hemen harekete geçip, Anadolu toprağını kuraklığa-sele-yangına karşı korumalıyız.
Bu hamle öyle elinin ucu ile tutmakla gerçekleşemez. Kanunsa kanun, güçse güç kullanarak (tarımda reform demek artık bana hafif geliyor) bir savaş hâli gibi “seferberlik” ilan edilmelidir. Bu seferberlik hâline insanımız ikna edilmelidir. Arazilerin birleştirilmesi, kooperatifçilik, her neyse bilenler benden iyi bilir, hâl kanunu, soğuk hava depoları, frigorifik arabalar konvoyu, mağazalar zinciri veya zincir mağazalarla yapılan anlaşmalar, çiftçiye lazım ne varsa, bu teknik yapılanmayı ben bilemem ama bunca üniversite, uzman ilim adamı, teşkilat var, elbette esaslı bir plan yapılmalıdır (Öyle patates-soğan krizi sırasında alelacele kurulan gecekondu marketlerle olmaz bu iş).
Metropollerdeki nüfus boşaltılmalı (Tarımdaki kârlı istihdamı görenler kendisi gelecektir) hatta kangren hâline gelen “göçmen” unsuru dahi bu yolda işgücü olarak iskân edilmelidir.
İnsanlar bu işi “yağma hasanın böreği” diye görmemeli, “bir hayat-memat meselesi” bellemelidir.
Bu işin takdimi, tanıtımı, propagandası hakkıyla yapılmalıdır. İcab ediyorsa mevcut yatırımların stratejik olanları bir yana ödemeler ve inşaatlar durdurulmalı, tüm enerji ve para bu yola sarfedilmelidir.
Yarım asırdır ülke insanının hasretle beklediği “tarlada bir lira markette on lira” kâbusu sona ermelidir. Bu tek husus dahi insana bir seçim kazandırır. Kesin olarak, sadece bu.
Mesele birkaç kontrol memurunun fahiş fiyat tahkikatı ile bitmez. Bu sahneleri çok gördük. Mesele topyekun bir “yeniden yapılanma” ile çözülür.
Ancak benim amacım bu “kısa vadeli kâr” değildir.
Amacım “Kalbin Sesi ile Toprağa Dönüş” ve “Kanaat Ekonomisi”nin hayata geçirilmesidir. Bu aynı zamanda dünyaya söyleyecek sözümüzdür.
Açıkçası yepyeni bir “hayat tarzı”.
(Devam edecek)
Mustafa Kutlu’nun önceki yazıları:
