Cumhurbaşkanı Erdoğan, geçtiğimiz akşam Cumhurbaşkanlığı Külliyesi Sergi Salonu’nda “Kuruluşundan Günümüze Milletvekilleri ve İl Başkanları …
Cumhurbaşkanı Erdoğan, geçtiğimiz akşam Cumhurbaşkanlığı Külliyesi Sergi Salonu’nda “Kuruluşundan Günümüze Milletvekilleri ve İl Başkanları Toplantısı”nda eski yol arkadaşlarıyla bir araya geldi. 21 Mart’taki toplantıya aralarında Bülent Arınç’ın da olduğu çok sayıda eski AK Parti yöneticisi, bakan ve milletvekili katıldı.
“MEKAN SEÇİMİ YANLIŞTI”
Geceye katılan Yeni Şafak yazarı Mehmet Metiner, mekan seçiminden x-ray aramasına kadar o geceye ilişkin eleştirilerini köşesinde yazdı. Metiner, “Evvela mekân seçimi yanlıştı. Bir siyasi parti toplantısının CB Külliyesinde yapılması doğru değil. Parti devleti algısı oluşturacak söz ve davranışlardan kaçınmak, herkesten önce bizim dikkat etmemiz gereken hususların başında gelmeli.” dedi.
Toplantı formatının yemek ve konuşma sonrası hemen sona erecek şekilde düzenlenmesini de eleştiren Metiner, “Hiç kimse bir tek kelam edemeden ve Reis’in elini dahi sıkmadan geldiği yere geri dönüyor. Bu böyle mi olmalıydı?” diye sordu.
“CİHAZLARDAN GEÇMEK HİÇ DE HOŞ OLMADI”
Güvenliğin fazla abartıldığını düşünen yazar, sözlerine şunları da ekledi: “Külliye’ye çağrılan insanlar tanınan-bilinen insanlar. Bizzat CB çağırmış. O kadar çok x-ray cihazlarından geçirilmeleri doğru mu? Elbette yanlış. Devletin o bürokratik soğuk yüzünün en azından Cumhurbaşkanı’nın yakın dava arkadaşlarından uzak tutulması gerekmez miydi? Güvenilip çağrıldığınız bir yerde, üstelik Cumhurbaşkanı’nın “kendi eviniz” dediği bir yere girerken çok sayıda can sıkıcı cihazlardan geçmek, hiç de hoş olmadı.”
İşte Metiner’in kaleme aldığı yazıdan bir kesit;
“AK Parti genel merkezimizden 21 Mart Pazartesi akşamı Cumhurbaşkanımızın yemekli toplantısına katılım için arandığımda ilk aklıma gelen şey şu oldu: 2023 hazırlıkları için enikonu konuşacağız. Sorunlarımızı tartışacağız. Yeni döneme dair yol haritamızın belirlenmesi için fikir teatisinde bulunacağız. Ankara’ya gittiğimde öğrendim ki eski milletvekillerinin, belediye başkanlarının ve il başkanlarının tümü çağrılmış toplantıya. Anladım ki o ilk aklıma gelen şey mümkün olmayacak. Olsun. O ki Reis çağırmış, bize gitmek düşerdi. Benim için gerisinin bir önemi yoktu. Benim için diyorum ama partimiz ve davamız için elbette gerisinin önemi ziyadesiyle vardı. Zaten o yüzden işbu yazıyı kaleme alma ihtiyacı hissettim. Ama öncesinde bir iki yanlışa dikkat çekmem gerekiyor.
“KÜLLİYE SADECE AK PARTİLİLERİN MEKANI DEĞİLDİR”
Lafı dolandırmadan belirteyim. 1- Evvela mekân seçimi yanlıştı. Bir siyasi parti toplantısının CB Külliyesinde yapılması doğru değil. Parti devleti algısı oluşturacak söz ve davranışlardan kaçınmak, herkesten önce bizim dikkat etmemiz gereken hususların başında gelmeli. Biz devlet yöneten bir partiyiz ama devletin partisi değiliz. Devlet sadece bizim devletimiz değildir; bu ülkede yaşayan herkesin devletidir. Bu devlet, bir parti devleti değildir. CHP’nin parti devleti zihniyetiyle ve uygulamalarıyla vuruşa vuruşa gelen bir zihniyetin mensuplarıyız. Varlık sebebimizi gözden kaçırırsak yazık ederiz. Külliye sadece AK Partililerin mekânı değildir; bütün vatandaşların mekânıdır. Cumhurbaşkanı, partili aidiyetine rağmen herkesin Cumhurbaşkanı’dır. Biz AK Parti olarak milletin her kesiminin partisiyiz. Herkesi kucaklamak ve her kesimi bütünleştirmek için yola çıkmış bir misyonun partisiyiz. “Biz birlikte Türkiye’yiz!” mottosu, vazgeçilemez ilkelerimizin başında geliyor. O yüzden bu devlete aidiyet bağını zayıflatacak “parti devleti” uygulamalarından vazgeçmek aynı zamanda kurucu anlayışımıza bağlılıkla da direkt alakalıdır. Oturduğum yerden bir an düşündüm. Aynı mekânda CHP’nin toplantısı yapılıyor, ekranda izlerken ne hissederdim acaba? Doğrusunu söylemem gerekirse, bu görüntü karşısında devlete aidiyet duygum örselenirdi. Önerim o ki bundan sonra hiç değilse bu tür uygulamalardan vazgeçilmesidir.
“O KADAR X-RAY CİHAZLARINDAN GEÇİRİLMEK DOĞRU MU?”
2- Külliye’ye çağrılan insanlar tanınan-bilinen insanlar. Bizzat CB çağırmış. O kadar çok x-ray cihazlarından geçirilmeleri doğru mu? Elbette yanlış. Devletin o bürokratik soğuk yüzünün en azından Cumhurbaşkanı’nın yakın dava arkadaşlarından uzak tutulması gerekmez miydi? Güvenilip çağrıldığınız bir yerde, üstelik Cumhurbaşkanı’nın “kendi eviniz” dediği bir yere girerken çok sayıda can sıkıcı cihazlardan geçmek, hiç de hoş olmadı.
“REİS’İMİZ VEFALIDIR”
Biliyorum Reis’imiz vefalıdır. Arkadaşlarına çokça değer verir. Onların aklına da yüreğine de pek bir güvenir. Onların aklından yararlanmayı olmazsa olmaz önemde görür. Çok yoğun işleri dolayısıyla bu sıralar pek vakit bulamazsa da vakit bulduğu her an arkadaşlarıyla hemhal olmayı önemser. Telefonla bile olsa onların hatırını sormayı, aklına başvurmayı gerekli görür. Arkadaşlarına karşı bürokratik refleksleri yoktur. Onların acılarını kendi acısı, sevinçlerini kendi sevinci olarak görür. Onları araya hiç kimseyi koymadan doğrudan kendi cep telefonundan arar. Umarım dostlarını sekreterleri veya özel kalemleri aracılığıyla aramayı marifet bilen o zevat da bundan gerekli dersi çıkartır.
“DOSTLARI REİS’E ULAŞAMAMAKTAN ŞİKAYETÇİ”
“BU BÖYLE Mİ OLMALIYDI?”
Bini aşan insan bir yemekte bir araya geliyor ama kalabalıktan çoğu birbirini göremeden birbiriyle konuşmaya dahi vakit bulamadan ayrılıyor. Yemek öncesi Reis çıkıp bir konuşma yapıyor, sonra yemek yeniyor ve yemek biter bitmez herkes dağılıyor. Hiç kimse bir tek kelam edemeden ve Reis’in elini dahi sıkmadan geldiği yere geri dönüyor. Bu böyle mi olmalıydı? Kuşkusuz bu tür toplantılar da gerekli ve önemli. Eyvallah. Ama sadece bununla sınırlı kalırsa bu ciddi gönül kırıklıkları siyasi yıkıma dönüşebilir. O yüzden diyorum ki asıl başka yol ve yöntemlerle Cumhurbaşkanımız mutlaka ve vakit geçirmeden dava arkadaşlarının yeni dönem siyasetimize dair eleştirilerini ve önerilerini almalı.
Bunun için önerilerim şunlar:
Bir: Dar gruplarla uzun vakitli formel olmayan toplantılar düzenlemek. Onlara içlerindeki her şeyi ifade edebilecekleri bir zaman ve mekân imkânı sağlamak.
İki: Belli zamanlarda Reis’in telefonla arkadaşlarını ve dostlarını araması, varsa onların şikâyetlerini ve taleplerini dinlemesi.
İddiam o ki gönüllerini kırdığımız veya hak ettikleri değeri vermediğimiz insanlarımızı derleyip toparlayabilirsek ilk günkü aşkla başarıya ulaşmamızın önünde hiç engel kalmaz.”
