Imtiaz Fazil 24 kez hamile kaldı ancak yalnızca iki çocuğu var. İlk kez 1999 yılında hamile kalan Fazil, 23 yılda 17 düşük yaptı ve beş bebeği …
Imtiaz Fazil 24 kez hamile kaldı ancak yalnızca iki çocuğu var. İlk kez 1999 yılında hamile kalan Fazil, 23 yılda 17 düşük yaptı ve beş bebeği ise ilk doğum günlerinden önce hayatını kaybetti. Sebebi, nadir görülen bir genetik bozukluk.
BBC North West Tonight’ta konuşan 49 yaşındaki kadın, İngiltere’nin Manchester şehrinde yaşıyor.
Fazil bu konuyla ilgili kelimeleri bir araya getirmenin zor olduğunu söylüyor. Ancak bu tip bazı toplumlarda tabuya dönüşen konuları konuşarak bebek kayıplarının bir kara leke olarak görülmesinin önüne geçmek istediğini ekliyor.
“Ailem bu konuda çok fazla konuşmuyor, bunları hatırlatmanın beni üzebileceğini düşünüyorlar” diyen Fazil, “Bu çok acı bir şey; bu nedenle kimse konuşmaya yanaşmıyor. Kendilerine saklıyorlar” diyor ve ekliyor:
“Kimse benim iyi olup olmadığımı ya da bebeklerimi düşünüp düşünmediğimi bile sormadı. Çocuklarımı düşünmediğim bir gün bile olmadı.”
Sarina Kaur Dosanjh ve eşi Vik de bebek kayıpları hakkındaki sessizliğin bozulmasını istiyor.
Birmingham yakınlarındaki Walsall kasabasında yaşayan 29 yaşındaki çift, Himmat Collective isimli, Güney Asyalı kadın ve erkeklerin bu konudaki deneyimlerini konuşabilecekleri bir yardım derneğini kurdu.
İki yılda iki kez düşük yapan Sarina Kaur Dosanjh, bunun, hakkında kolayca konuşulabilecek bir konu olmadığını söylüyor:
“Bunun saklı olduğunu düşünüyorum. Halının altına süpürülüyor. Bu kırmamız gereken konulardan biri.”
Vik, bebeklerini kaybetmeleriyle ilgili konuştuğunda farklı tepkiler aldığını anlatıyor.
Bazı erkeklerin ona travmasını atlatma konusunda yardım ettiğini bazılarının ise bunun, hakkında konuşabileceği bir konu olmadığını söylediğini belirtiyor.
Ancak konunun ağırlığının, paylaşarak azaltılabileceğini düşündüğünü ekliyor.
Sarina ise, “Bizim toplumumuzdaki insanların; düşük, ölü doğum ya da başka şekilde bebek kaybedildiyse bunun utanılacak bir konu olmadığını bilmesi gerekiyor” diyor:
“Bunun insanlar tarafından normal görümesini ve üzerine konuşulabilmesini umuyorum.”
Bu Fazil’ın da umudu. O da benzer şeyler yaşayan insanlara yardım etmek, bazı tavsiyeler vermek istiyor:
“İçinizde tutmayın” diyor, “Eğer tutarsanız, üstesinden gelemezsiniz. Açılmalı ve bu durumlar hakkında konuşmalısınız, yoksa sizi parçalar”.
