Tarihte ayrımcılığın kurbanı olan kadınlar, siyahiler, cinsel yönelimini gizlemek zorunda kalanlar ve daha niceleri, 20-21’inci yüzyıl gibi ileri …
Tarihte ayrımcılığın kurbanı olan kadınlar, siyahiler, cinsel yönelimini gizlemek zorunda kalanlar ve daha niceleri, 20-21’inci yüzyıl gibi ileri zamanlarda, bu anlamsız ayrımcılıkların ve baskıların ortadan kalkacağını düşünmüşlerdir. Fakat günümüzde hâlâ bunların etrafta olduğunu görüyoruz. Sadece 78 yıl önce ABD tarihine kara leke olarak geçen George Stinney davası, bahsettiğimiz konuları bırakma konusunda insanlığın ne kadar hantal olduğunu gözler önüne sermişti.
1944 yılında sadece 14 yaşında olan George Stinney, ABD’de ırkçılığın en genç kurbanlarından biri oldu. Sadece 10 dakikada suçlu bulunan Stinney’nin masum olduğu gerçeği ise 70 yıl sonra ortaya çıktı. Peki Stinney’nin Yeşil Yol filmi gibi önemli yapımlara esin kaynağı olan hikâyesi nasıl gelişti. Trajik hikâyesine gelin birlikte bakalım.
Her şey 1944 yılının mart ayında Güney Karolina’nın Alcou bölgesinde, iki küçük kızın çiçek arayışıyla başladı:
11 yaşındaki Betty June Binnicker ve 7 yaşındaki Mary Emma Thames, bisiklete binerken çiçek arıyorlardı. İki kız, Stinney ve kız kardeşi Aime’yi görünce yanlarına gidip çiçekleri nerede bulabileceklerini sordular.
Kızlardan en son haber alınan yer ise burası oldu. Peki sonra?
Stinney’nin babasının da katıldığı arama çalışmalarında ise bir çukurda kızların cansız bedenleri bulundu. İkisinin de kafasında sanki tekrar tekrar çekiçle vurulmuşcasına darbeler bulunuyordu. En son Stinney ile konuşurken görüldükleri için de yetkililer, Stinney’nin evine doğru gitti.
O sırada ailesi evde değildi:
Abisiyle birlikte kelepçelenen Stinney, abisinin serbest bırakılmasıyla yetkililerin tek odağı oldu. Küçük bir odada sorgulandı, avukatı yoktu ve ailesi yanında değildi. Yani 14 yaşında hiçbir şeyden haberi olmayan bir çocuk, kendisine sert çıkışan yetkililerle küçük bir odada baskı altındaydı. Fakat iş bununla bitmedi.
Somut bir kaynak olmamasına rağmen polis, Stinney’nin suçunu itiraf ettiğini söyledi. Tüm yetkililer, kanıtı olmayan bir itirafa dayanarak Stinney’yi yargıladı:
Davası, kızların ölümünden 1 ay sonra başladı. Günümüz perspektifinden bakınca Stinney’nin mahkeme tarafından seçilen avukatı Charles Plowden ayrı, karşısındakiler ayrı umutsuz vakalardı. Avukatın yaptığı hiçbir şey yoktu. Tanık çağırmak ya da kanıt sunmak gibi aksiyonlara neredeyse hiç girmemişti bile.
Öte yandan karşıdakilerin gözleri kapalı güvendiği şey ise kanıtı olmayan bir itiraftı.
Stinney’nin davası 2 saat sürdü. Suçlu olup olmadığını kararlaştırmak için girilen jüri tartışması ise sadece 10 dakika…
Tutuklandığı için ailesini haftalarca göremeyen Stinney, tamamen beyazlardan oluşan jürinin 10 dakikalık tartışmadan çıkardığı kararla suçlu bulundu. Buraya kadar bile insanın içini karartmayı başaran hikâye, artık daha da kötü bir hâl aldı.
Stinney’ye birinci dereceden cinayet suçu gerekçesiyle idam cezası uygun görüldü:
16 Haziran 1944 tarihi geldiğinde Stinney, Güney Karoline Eyalet Hapishanesinde bulunan infaz odasına, elektrikli sandalyede idam edilmek üzere götürüldü. Fakat boyu sandalyeye yetmiyordu bile. Bu sebeple altına kitaplar konuldu. Yetişkinler için tasarlandığından kendisine bol gelen kıyafetleri ve yine küçük olduğundan yüzünün tamamını kapatan maskesiyle Stinney, odadaki tanıkların önünde sandalyeye bağlandı.
Kendisine son bir sözü olup olmadığı soruldu. Cevabı ise “Hayır efendim” oldu. Bunun ardından…
Tamı tamına 2.400 voltluk elektrik, Stinney’nin bedenine verildi. Bu sırada yüzüne büyük gelen maskesi de düştü ve tanıklar, gördüğü manzara karşısında dehşete kapıldı. Stinney’nin bedenine 8 dakika içinde 2 kere elektrik verildi ve böylece yaşamını yitirdi.
2004 yılına gelindiğinde George Frierson isimli bir tarihçi, davayı araştırmaya koyuldu
Birkaç kanıt da elde ettikten sonra kendisi, Stinney’nin masum olduğuna ikna oldu. Öncelikle kızların bulunduğu çukurda az miktarda kan vardı ve bu da onların başka bir yerde öldürüldüğüne işaret ediyordu. 14 yaşındaki bir çocuğun iki bedeni 400 metre kadar taşıması da pek olası değildi.
Bunun dışında kız kardeşi de Stinney’nin evde olduğunu belirtiyordu. 2014 yılına gelindiğinde Stinney’nin dava süreci haksız ve adaletsiz görüldü. Bu bağlamda ismi temize çıkartıldı. Kız kardeşleri ölmeden önce bu günleri gördükleri için mutlu olsa da akıllardan hiçbir zaman silinmeyecek bir gerçek var:
Yetişkin adamlardan oluşan bir grubun hiçbir kanıt olmadan 14 yaşındaki bir çocuğa idam cezası vermesi 10 dakika sürdü. Fakat çocuğun masum olduğunun anlaşılması için 70 yıl geçmesi gerekti.
Kaynaklar: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7
