Denizli’de yaşayan 23 yaşındaki Serhat Saltık yaklaşık 1 yıl önce açlık duygusunu kaybetmesiyle tanı konulamayan hastalığına doktor doktor …
Denizli’de yaşayan 23 yaşındaki Serhat Saltık yaklaşık 1 yıl önce açlık duygusunu kaybetmesiyle tanı konulamayan hastalığına doktor doktor gezerek çare arıyor…
Denizli’de yaşayan 23 yaşındaki genç yaklaşık 1 yıl önce açlık duygusunu kaybetmesiyle tanı konulamayan hastalığına doktor doktor gezerek çare arıyor. Açlık hissini kaybeden gence doktorların verdiği tepki ise “Ne tıp kitabında böyle bir şey okuduk ne de doktorluk hayatımda böyle bir hastaya rastladım” şeklinde oldu.
Denizli’nin Pamukkale ilçesinde yaşayan 23 yaşındaki üniversite öğrencisi Serhat Saltık, hayatında her şey yolunda giderken bir anda açlık duygusunu kaybetti. Hastalığına çözüm bulmak için kendi imkânları doğrultusunda Türkiye’de birçok doktora başvuran Saltık, aldığı cevaplar karşısında şaşkına döndü. Doktorlar, Saltık’a daha önce böyle bir rahatsızlıkla karşılaşmadıklarını, durumun tıp kitaplarında dahi yazmadığını söyledi.
Bir süre sonra kilo kaybı yaşamaya başlayan Saltık, iştahsızlık problemini başka bir doktora anlatmasıyla mama şeklinde besinlerle hayata tutunmaya çalıştı. Tanı konulamayan bir hastalığa yakalanan Saltık’tan cerrahi operasyon yapılarak vücudunda biyopsi yapılarak doku örneği alındı. Doktorlara başvurmaya devam eden genç bir an önce sağlığına kavuşmak ve yarıda bıraktığı eğitimine devam etmek istiyor.
“LÜTEN ELLERİMDEN TUTSUNLAR BANA BİR ÇIKIŞ YOLU GÖSTERSİNER”
İstanbul’da matematik öğretmenliği okuyan ve tanı konulamayan hastalığına çare bulmak için Türkiye’de birçok doktora giden Serhat Saltık, eğitimini yarıda bıraktığını açıkladı. Ailesinin yanına dönerek evde zorunlu olarak tükettiği besinlerden kurtulmak isteyen Saltık, şunları ifade etti:
“Bir anda acıkma ve iştahımı kaybetme ile başladı. Doğal olarak her insanın her gün yaşamış olduğu acıkma fonksiyonunu yaşamamaya başladım. Bu süreç giderek arttı, ilk başlarda belirli bir süre gidip tekrar geri geliyordu. Sonrasında ise daha uzun gidip geri geliyordu. Bu şekilde ilerlerken artık tamamen acıkmamaya başladım. Yaklaşık olarak bir yılı buluyor. Doktorların vermiş olduğu besleyici besin içerikli mamalar var onlarla beslenmeye çalışıyorum. Bir de zoraki olarak hayatta kalmak için zorlayarak ekmek ve su tüketiyorum. Doktorların bana verdikleri cevaplar şu şekilde oldu, ‘Şu ana kadar ne tıp kitaplarında biz bu şekilde bir şey okuduk ne de doktorluk hayatımız boyunca bu şekilde bir vakaya rast geldik. Gerçekten biz de çok şaşkınız’ dediler. Hastalığım çok ilerleyince sürekli doktorlara gitmem gerekince şehir şehir, hastane hastane doktor gezmeye başladım. Bu sebeple eğitimime devam edemeyip okulumu dondurdum ve eğitimime ara verdim. Buradan doktorlara sesleniyorum, ellerinden bir şey geliyorsa beni bu durumdan kurtarabileceklerine inanıyorlarsa lütfen ellerimden tutsunlar, bana bir çıkış yolu göstersinler. Bana yardım eli uzatılırsa çok sevinirim.”
